ده‌هزار سال از آخرین گام‌های ماموت‌های پشمالو (Woolly Mammoths) روی زمین گذشته است. اما امروز، دانشمندان گامی بزرگ برای بازگرداندن آن‌ها برداشته‌اند. شرکت Colossal Laboratories & Biosciences با استفاده از ویرایش ژنتیکی موفق شد موش‌هایی با ویژگی‌های ژنتیکی ماموت ایجاد کند — موجوداتی کوچک اما با موی بلند، رنگ روشن و چربی زیاد برای مقاومت در برابر سرما.
از دشت‌های سیبری تا آزمایشگاه‌های مدرن
پروژه با بررسی ژنوم ۵۹ ماموت که بین ۳۵۰۰ تا ۱.۲ میلیون سال پیش زیسته بودند آغاز شد. این ژنوم‌ها با ژنوم فیل‌های آسیایی (Asian Elephants) — نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده‌ی ماموت‌ها — مقایسه شدند تا ژن‌های مرتبط با مقاومت در سرما شناسایی شود.
به گفته‌ی بت شاپیرو (Beth Shapiro)، دانشمند ارشد پروژه، هدف نهایی تغییر ژنوم فیل‌ها برای خلق گونه‌ای نزدیک به ماموت است. اما برای شروع، تیم او هفت ژن در بدن موش‌ها را هدف قرار داد. نتیجه، موش‌هایی با موهای سه برابر بلندتر از حالت عادی و ساختار مویی موج‌دار بود؛ درست مانند ماموت‌های منقرض‌شده.
مهندسی ژنتیکی با دقت مولکولی
دانشمندان از فناوری کریسپر (CRISPR) برای خاموش و روشن کردن ژن‌های خاص استفاده کردند. ژن‌های مرتبط با رشد مو، رنگدانه‌ی ملانین (Melanin) و سوخت‌وساز چربی (Lipid Metabolism) دست‌کاری شدند. موهای موش‌ها روشن‌تر و ضخیم‌تر شدند و بدنشان چربی بیشتری ذخیره کرد — درست همان سازوکارهایی که به ماموت‌ها کمک می‌کرد تا زمستان‌های یخبندان سیبری را زنده بمانند.
گامی به‌سوی احیای ماموت‌ها
هدف بعدی Colossal، انتقال این تغییرات به فیل‌های آسیایی است تا موجودی با ویژگی‌های زیستی ماموت به دنیا بیاید. این پروژه تنها برای بازآفرینی یک گونه منقرض‌شده نیست؛ بلکه می‌تواند به احیای اکوسیستم‌های سرد شمالی کمک کند و نقشی مشابه ماموت‌ها در حفظ تعادل خاک‌های یخ‌زده ایفا کند.
شاپیرو می‌گوید:
«احیای گونه‌های منقرض‌شده، فقط بازگرداندن گذشته نیست؛ بلکه فرصتی برای بازسازی آینده‌ی زمین است.»
