بازسازی سرود بابِلی گمشده پس از بیش از هزار سال
پژوهشگران سرودی باستانی از بابل را که بیش از هزار سال گم شده بود، دوباره زنده کردند. این سرود مذهبی، که به ستایش شهر بابل و خدایان آن می‌پردازد، با استفاده از فناوری هوش مصنوعی و بررسی صدها لوح میخی شکسته در کتابخانه باستانی سیپار در بغداد بازسازی شده است.
کشف دوباره با کمک هوش مصنوعی
این دستاورد حاصل همکاری میان دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ (LMU) و دانشگاه بغداد است. تیم تحقیقاتی با استفاده از سامانه‌ای هوش‌محور موفق شد بیش از ۳۰ قطعه مرتبط با یک سرود گمشده را شناسایی کند؛ کاری که در گذشته ممکن بود ده‌ها سال به طول انجامد.
دکتر انریکه خیمنز (Enrique Jiménez)، استاد ادبیات خاور نزدیک باستان، می‌گوید: «این سرود ستایشی از شکوه بابل و مردمانش است. در این سرود، از خدای مردوک و رود فرات سخن گفته شده و تصاویری زنده از طبیعت و زندگی مردم آن زمان ارائه می‌شود.»
سرودی از قلب بابل باستان
سرود ۲۵۰ سطری تازه کشف‌شده به دوران آغازین هزاره نخست پیش از میلاد بازمی‌گردد و یکی از محبوب‌ترین متون مذهبی در مدارس بابلی بوده است. خیمنز می‌گوید: «این سرود توسط کودکان در مدارس نوشته می‌شد، نشانه‌ای از محبوبیت آن در زمان خود. عجیب است که تا امروز هیچ اثری از آن نداشتیم.»
این شعر نه‌تنها شهر بابل را به‌عنوان مکانی سرشار از زیبایی و آبادانی توصیف می‌کند، بلکه به نقش زنان، از جمله کاهنه‌ها، در زندگی اجتماعی و مذهبی اشاره دارد؛ اطلاعاتی که در دیگر متون باستانی دیده نمی‌شود.
نمونه‌ای از سرود ترجمه‌شده
به گفته پژوهشگران، بخشی از سرود به رود فرات و حاصل‌خیزی زمین‌های اطراف آن اشاره دارد:
«فرات، رود اوست — آفریده‌ی سرور دانا، نودیمود —
دشت را سیراب می‌کند، نیزار را می‌رویاند،
آب‌هایش را به دریا و تالاب می‌ریزد،
زمین‌ها را با گیاه و گل می‌پوشاند،
چراگاه‌ها سرسبز و پر از گله و رمه‌اند،
و فراوانی و شکوه، آن‌گونه که شایسته‌ی انسان است،
بر مردمان ارزانی می‌شود.»
میراثی از تمدنی فراموش‌نشدنی
این کشف نه‌تنها جنبه‌های فرهنگی و مذهبی بابل باستان را روشن‌تر می‌کند، بلکه نشان‌دهنده‌ی توان فناوری نوین در زنده‌کردن میراث‌های گمشده بشری است. هوش مصنوعی اکنون ابزاری است برای شنیدن دوباره صدای مردمانی که هزاران سال پیش در کنار فرات زندگی می‌کردند.
منبع: PopularMechanics
