کشف وصیتنامه گمشدهای که راز خانوادگی شکسپیر را فاش کرد
ویلیام شکسپیر در دوران زندگی خود بزرگترین نمایشنامههای تاریخ را نوشت. اما پس از مرگش، خانوادهاش درگیر درامی شدند که خود او هم شاید نمیتوانست بهتر از آن بنویسد. ماجرایی که با کشف یک سند گمشده دوباره بر سر زبانها افتاده است.
کشف در آرشیو ملی بریتانیا
یکی از بایگانیداران آرشیو ملی بریتانیا، «دن گاسلینگ»، در میان انبوهی از پروندههای قرن هفدهم، وصیتنامهای را پیدا کرد که ۱۵۰ سال ناپدید شده بود. این وصیتنامه متعلق به «توماس نش» (Thomas Nash)، شوهر «الیزابت» نوه شکسپیر بود.
گاسلینگ گفت: «این کشف هیجانانگیزی است. نشان میدهد اجرای وصیتنامه شکسپیر به آن سادگی که فکر میکردیم نبوده است.»
خانه نیوپلیس و شروع ماجرا
در وصیتنامه معروف شکسپیر که در سال ۱۶۱۶ نوشته شد، خانه او در استراتفورد-آپان-اِیون به دختر بزرگش، «سوزانا»، واگذار شده بود. پس از او، این ملک باید به پسران سوزانا و وارثان مردشان میرسید. اما سوزانا هیچ پسری نداشت و تنها فرزندش همان الیزابت بود.
در سال ۱۶۴۲، شوهر الیزابت یعنی توماس نش، وصیتنامهای نوشت که در آن خانه «نیوپلیس» (New Place) را به پسرعمویش، ادوارد، واگذار میکرد. او فکر میکرد چون فرزندی ندارد، این کار باعث میشود خانه در خانواده باقی بماند.
اما مشکل اینجا بود که خانه متعلق به خودش نبود. سوزانا هنوز زنده بود و در همان خانه زندگی میکرد. با مرگ نش، ادوارد با استناد به وصیتنامه، مالکیت خانه را مطالبه کرد و شکایت حقوقی آغاز شد.
درگیری خانوادگی در قرن هفدهم
الیزابت مجبور شد وصیتنامه همسرش را به دادگاه بیاورد و توضیح دهد که چرا از اجرای آن سر باز زده است. در نهایت، خانه پس از مرگ او در سال ۱۶۷۰ دوباره به خانواده «کلاپتون» بازگشت که پیش از شکسپیر مالک آن بودند. خانه در سال ۱۷۰۲ تخریب شد و اکنون محل آن یکی از جاذبههای گردشگری تحت نظارت بنیاد زادگاه شکسپیر است.
ارزش تاریخی سند
وصیتنامه توماس نش شاید در ظاهر فقط یک سند حقوقی باشد، اما برای پژوهشگران شکسپیر اهمیت زیادی دارد. اسناد شخصی از زندگی این نویسنده بسیار محدود است و هر مدرک تازه میتواند گوشهای از زندگی و روابط خانوادگی او را روشن کند.
